Rozdział 13

Wstałam spokojnie, rozciągnęłam się i uśmiechnęłam się wypoczęta. Zegarek wskazywał jedenastą trzydzieści. Szybko zmieniłam ubrania i poszłam do kuchni zrobić śniadanie. Zrobiłam placki ziemniaczane na słodko, więc na stole położyłam dżem, nutelle, cukier, konfitury i śmietanę z cukrem i wszyscy punktualnie przyszli na śniadanie. Wygłodniali wszystko szybko zjedli i o dziwo władcza dwójka też tutaj była i jadła. Konan uśmiechnęła się tylko do mnie, a Pain patrzył bez wyrazu. Hałas był niesamowity i jakoś nikomu się nie śpieszyło by wyjść z kuchni. Gdy Lider skończył jeść wstał i kulturalnie powtarzając jego słowa kazał się wszystkim zamknąć.

- Zebrałem was wszystkich tutaj aby…

- E… mam to komentować?

- A co Ci znowu nie pasuje?

- Bo albo mi się wydaje, albo to nie ty tutaj wszystkich zebrałeś. Prędzej sami przyszli coś zjeść, albo ja zebrałam jako gotująca.

- Gdybyś mi tak nie pyskowało  to byś nie dostała kary i nie gotowała!

- Dostałam tą „karę” po tym jak zgodziłam się z własnej nieprzymuszonej woli na gotowanie… Dobrze już jestem cicho.

Podniosłam obydwie ręce do góry tak jakbym pokazywała, że się poddaje, a część członków próbowała się nie uśmiechać, aby nie narazić się Liderkowi, co nie wszystkim się udawało…

- Mam wam do przekazania kilka wiadomości. Po pierwsze urlop się skończył. Itachi z Kisame macie iść do Suna ( Piasku ), wyruszacie za pół godziny misja powinna wam zająć dwa dni. Wyjątkowo Deidara, Kakuzu i Tobi udacie się do Kusa ( Trawy)  jutro powinniście być z powrotem, a ty Zetsu  masz obserwować Konohę, masz tam spędzić tydzień, popytać, wypytać, ale nie rzucać się w oczy i uważać. Szczegóły znajdziecie w zwojach.

- Czyli jesteśmy w Kraju Skały ( Iwa).

- Tak, a co?

- Chciałam się upewnić.

- Nie wiedziałaś?

- Nie.

- A mówiłaś, że wiesz jak wrócić.

- Bo wiem, ale metodą chodzenia po własnych śladach. Dwa kilometry, potem w prawo i tak dalej, ale nie wiedziałam w jakim konkretnie miejscu na mapie jestem.

- Kontynuując. W organizacji zostaje Sasori, Hidan, ja, Konan i Ituka. Jutro wróci Deidara z Tobim i Kakuzu, a Sasori z Kakuzu wyruszą na misję. Ituka ma zrobić wam wszystkim prowiant na drogę. Macie pół godziny na zapoznanie się ze zwojami i spakowanie się na podróż. Po za tym Ituka zachowała się karygodnie i od tej pory każdy może przebywać w łazience tylko do dziesięciu minut, a do tego ma ona posprzątać cały schowek. Czas na to ma do końca tygodnia.

- Hai.

Krzyknęli wszyscy razem i udali się do swoich pokoi, a ja z westchnieniem poszłam do kuchni. Najpierw przygotowałam jedzenie dla Deidary, Kakuzy i Tobiego pamiętając, że jutro wracają. Potrzebny, więc był im prowiant na trzy posiłki licząc, że pierwszy ich dzisiejszy posiłek to kolacja. Chciałam by jako tak wszystko było dobre, ciepłe i nie zepsuło się w drodze. Na początku chciałam zrobić same kanapki, ale stwierdziłam, że szybko im się przejedzą. Zawołałam Tobiego i kazałam mu przynieść czysty zwój. Według jednej z technik skopiowałam go pięć razy, więc miałam w sumie sześć zwoi. Używając długopisu podpisałam pięć z nich imionami osób, które wyruszały w podróż, a szósty zachowałam dla siebie na moje przedmioty.  Jedzenie robiłam dla wszystkich na raz i potem oddzielnie je wkładałam do zwojów. Na tyle oddzielnie, że używając jednej z technik na zwoju zrobiłam kilka małych kółek i po dotknięciu tych kółek palcem z kroplą krwi to co tam było wychodziło. Można było w ten sposób zapieczętować tam mnóstwo rzeczy i wyjmować tylko z danego kółeczka. Nad każdym kółkiem pisałam co się tam znajduje np. obiad, picie.

Miałam już taką wprawę w gotowaniu, że przygotowanie każdego dania zajmowało mi maksymalnie pół godziny. W dodatku wszystkie dania robiłam równocześnie, a jak mi brakowało gaźników, to gotowałam na ogniu, który tworzyłam w powietrzu.  Do zwoju dla Deidary spakowałam  dwa naleśniki z serem ( który zauważyłam, że do nich dodawał) na kolację, śniadanie w postaci czterech kanapek z ułożonymi na nich buziami z warzyw na obiad miskę z kulkami ryżowymi polanymi słodko – kwaśnym sosem i ładnie udekorowaną, i oddzielnie ciepłą herbatę, posłodzoną dwoma łyżkami cukru jak lubił i wodę. Tobi dostał na kolację pięć placków ziemniaczanych, bo zostały ze śniadania z dżemem truskawkowym, na śniadanie cztery kanapki, a na obiad kurczaka w sosie słodko – kwaśnym z frytkami, do tego sok ananasowy i herbatę z czterema łyżkami cukru. Kakuzu na kolację dostał pierogi na słodko, na śniadanie cztery kanapki, a na obiad, ryż z kurczakiem oblany sosem słodko kwaśnym, do picia wodę ( bo jest tania) i herbatę bez cukru. Itachi i Kisame mieli nie być przez dwa dni czyli miało ich nie być na dwóch obiadach, dwóch kolacjach i dwóch śniadaniach. Itachi dostał na śniadanie cztery kanapki i na drugą to samo, na jedną kolację naleśniki z nutellą, a na drugą placki ziemniaczane z cukrem, na obiad makaron z sosem słodko kwaśnym, a na drugi pizzę z pieczarkami i szynką, do picia herbatę z cytryną, sok poziomkowy, wodę i kawę zbożową. Kisame dostał takie samo śniadanie i kolację jak Itachi z tą różnicą, że naleśniki miał z dżemem malinowym, a placki ze śmietaną i cukrem, do picia herbatę z cytryną i łyżką cukru, sok jabłkowy, wodę, kawę z mlekiem i łyżką cukru, a na obiad jednego dnia rybę w sosie słodko kwaśnym z ryżem, a drugiego sushi. Zetsu natomiast miał być nieobecny przez cały tydzień. Siedem dni. U niego policzyłam, że jego pierwszym posiłkiem będzie obiad i ostatnim obiad. Wyszło więc osiem obiadów, siedem kolacji i siedem śniadań. Na każdy dzień dostał inny obiad i dostał nawet dwa desery. Dałam mu dużo kanapek, ale każde inne, raz z dżemem, raz z nutellą, raz z warzywami, raz z wędliną i serem, raz z kurczakiem, oprócz tego dużo naleśników, placków ziemniaczanych, jajecznicę, kiełbasę smażoną, pierogi, knedle, kulki ryżowe, pyzy i jeszcze tam coś co mi wpadło do głowy, a do picia kilka herbat z dwoma plastrami cytryny na butelkę, ze trzy butelki z kawą z mlekiem, kilka soków owocowych i warzywnych np. z marchewki. Pozornie każdy dostał co innego, ale starałam się aby posiłki ich były podobne, na kolację coś mącznego na słodko, na śniadanie kanapki i na obiad coś z sosem słodko – kwaśnym, do picia herbatę i coś. Pomimo, że znałam ich tak krótko to byłam dobrym obserwatorem i wiedziałam co kto lubi. Karteczki z resztą też się przydały. Dałam każdemu zwój tłumacząc jak się go używa i z braku innych zajęć postanowiłam się wykąpać, porządnie i długo, bo wczoraj ktoś mi przeszkodził. Stworzyłam jednego klona i postawiłam go przy drzwiach, a sama weszłam do wody. Po półgodzinie Hidan chciał wejść, więc wypuściłam klona na zewnątrz, powiedział on, że czegoś zapomniał i wrócił. Po dziesięciu minutach klon wyszedł i znowu wszedł do środka. Przy pierwszym wyjściu stworzyłam drugiego klona i posłałam go do pokoju Lidera. Klon ten rozmawiał z Painem i pomagał mu posegregować dokumenty, mówiąc, że się nudzi. Natomiast ten pierwszy klon co dziesięć minut wychodził pokazywał się Hidanowi i wracał, by znowu wyjść. Hidan który był powiadomiony o tym, że w łazience można przebywać do  dziesięciu minut wkurzył się po pół godziny i poszedł do Liderka. W sumie byłam już godzinę w wannie, więc wyszłam z niej powoli, wytarłam się i zaczęłam ubierać, a w tym samym czasie zdenerwowany Hidan poszedł powiedzieć Liderowi, że łamię przepisy i zdziwiony zobaczył, że tam jestem. Szybko się otrząsnął i powiedział, że to na pewno jest mój klon. Pain mu niedowierzał, ale Hidan był uparty. W końcu Lider się zniecierpliwił i powiedział, że ma to udowodnić. Hidan się zamachnął by uderzyć klona, a on odruchowo uskoczył.

- Co ty wyrabiasz?

- Jak to co? Jak jesteś klonem to od mocniejszego uderzenia znikniesz.

- Nie będziesz na mnie ręki podnosił.

- Jak mam inaczej niby udowodnić, że jesteś klonem?

Klon westchnął tylko i stwierdził, że jeśli nie jest klonem to do końca tygodnia Hidan będzie zmywał. On zgodził się na to i przywalił z prawego sierpowego. Musiałam zamknąć oczy, by stworzyć następnego klona na tyle szybko, by nie było widać, że ten pierwszy zniknął. Moja sztuczka się udała i westchnęłam zadowolona. Odwołałam klona, który stał w łazience i z przerażeniem odkryłam, że Hidan ruszył w stronę łazienki. Jeśli teraz bym z niej wyszła na korytarz to wszystko by się wydało, więc niewiele myśląc skupiłam się na ścianie i przeszłam przez nią do pokoju obok. W pokoju siedział Sasori lekko zdziwiony moją wizytą.